تأثیر محلول پاشی برگی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی رقم کاماروسا (fragaria x annanasa cv. camarosa)

به منظور مطالعۀ تأثیر محلول‏پاشی برگی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات کیفی میوۀ توت فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل (تیمار + زمان برداشت میوه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طی سال‏های 1390 ـ 1391در گلخانۀ گروه علوم مهندسی و علوم باغبانی فضای سبز دانشگاه تهران واقع در کرج انجام شد. گیاهان آزمایش شده در گلدان‏هایی به ابعاد 30í30 لیتر و از طریق کوکوپیت و پرلیت به نسبت 1:1 به منزلۀ بستر کاشته شده و سالیسیلیک اسید در چهار سطح صفر، 1، 2 و 4 میلی مولار بر روی بوته های توت فرنگی هر ماه یک بار مه پاشی شد. میوه ها پس از رسیدن به چهار گروه تقسیم شدند. دستۀ اول میوه های رسیده و با فاصلۀ یک هفته پس از محلول پاشی، دستۀ دوم پس از رسیدن و دو هفته پس از محلول پاشی و به این ترتیب دسته های سوم و چهارم به ترتیب سه و چهار هفته پس از رسیدن و دریافت تیمار محلول پاشی به آزمایشگاه منتقل شدند. گیاهان توت فرنگی در مورد صفات کیفی مانند وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون، ph، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه بررسی شدند. نتایج نشان دادند که با تأخیر در زمان برداشت میوه، متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه به طور معنا‏داری کاهش و درصد مواد جامد محلول افزایش می‏یابد. در بین غلظت های مه پاشی شدۀ سالیسیلیک اسید، غلظت 2 میلی مولار، بهترین اثر را بر متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه داشت. تیمار سالیسیلیک اسید 4 میلی مولار، میوه هایی با ویتامین ث بالا ایجاد کرد. در گروه شاهد تمامی صفات اندازه‏گیری شده نامطلوب بود. غلظت 2 میلی مولار با بیشترین صفات مطلوب، بهترین غلظت برای مه پاشی بوتۀ توت فرنگی توصیه می‏شود.